« Ne welez ket kement hag ar re-all. »
« Klaoustre e welan diou wech muioc’h egedout-te ? »
« Klaoustre na rez ket ? »
« Pegement ? »
« Ugent skoed. »
« Re eo, rak koll a ri. »
« Tra ! Tra ! »
« Mat. Da zorn em hini… Lavaret em eus e welan diou wech muioc’h egedout. »
« Ya, ha me a lavar ne rez ket. »
« Mat. Pet lagad mat a welez em penn ? »
« Feiz ! unan ivez ’ta. »
« Mat, ha me a wel daou d’it. Ac’hanta ! ne welan ket diou wech muioc’h egedout ? »
« O ! » eme agile, « an dra-ze n’eo ket c’hoari eo ! »
« Gounezet en deus Per, » eme an holl.
Hag e rankas egile rei ugent skoed.
« Hañ ! hañ ! » eme Yannig, « flemmet e oa bet hennez avat ! »
« Ya ’vat, va faotr, ha da dad a lavare c’hoaz : « C’houi a gav d’eoc’h eo enorusoc’h kaout daou lagad eged unan hepken. Ha, koulskoude, pet lagad en deus an Aotrou Doue ? Unan hepken. Hag an heol ? unan ivez.
» Hag aesoc’h eo d’eoc’h gant daou lagad e lec’h unan ? Tra ! Pa ’z it da denna gant ho fuzul, e serrit eul lagad. D’in n’eo ket ret ober. Hag ouspenn, evit mervel, em bezo eun hanter nebeutoc’h a boan egedoc’h. C’houi ha pezo daou lagad da serri ha da goll, e lec’h me n’em bezo nemet unan. Hag eun hanter nebeutoc’h a geuz a vezo d’in-me : ne vezo nemet eul lagad nebeutoc’h war an douar ! »
« Daoust d’ar pez a lavare da dad, Yannig, keuz bras am eus d’ezañ. Met bremañ, avat, oun laouen, rak te a gavo boued d’in ha d’az c’hoar. »
« Keit ha ma c’hellin, » eme Yannig.
Ha fest a zo ganto da vare koan, hag al lodenn vrasa eus ar c’hig lakaet da salla…
Ne badas ket atao ar c’hig bevin, ha setu ma lavaras Janed d’he mab : « Poent eo d’it mont adarre, paotr ! N’eus begad ken er bailh. »
« Ya, mamm, met va faeron a zo droug ennañ ouzin. »