« Meur. »
« Petra glaskez ? »
« Kig, bara ha gwin evit Penn hag e Benniz. Warc’hoaz e vezint amañ. »
« Kae da gavout va mevelien, ha goulenn ar pez a gari diganto. »
Ha Meur da gavout ar baraer.
« Bara, » emezañ, « da arme ar roue Penn. »
« N’em eus ket re evit arme ar rouanez, ha n’eo ket d’eur c’hlasker eveldout eo e roin va bara ! »
Dibennet eo ar bouloñjer, hag ar bara kaset da di ar Beulvaned varo.
Ha Meur d’ar c’higer :
« Kig da arme ar roue Penn. »
« Dal an askorn-mañ ! Seurt-all n’az pezo ? »
Gant an askorn-se eo faoutet e benn ouz ar c’higer, hag ar c’hig kaset da di ar Beulvaned.
Ha Meur d’an ostiz :
« Gwin da arme ar roue Penn. »
« Kae kuit ! lampon ! pe er gwin e vezi beuzet ! »
Dic’houzouget eo ar gwinaer, hag ar podezadou gwin kaset da di ar Beulvaned.
Antronoz, pa zigouezas Penn hag e soudarded, e kavjont peadra da zibri ha da eva. E-keit ha ma kargont o chof, Meur a ya da gavout ar rouanez.
« Petra ’glaskez ? » eme houmañ.
« Ma teufes da stoum ouz Penn hag e Benniz ? »
« Mat. Warc’hoaz em bezo mil den da stourm ouz Penn. »
Ha Meur da Benn :
« Rann da zoudarded e diou vandenn : unan a vezo d’it, eben d’in. »
« Mat eo, ha graet e vezo. »
Antronoz, setu ar c’hrogad. Meur, gant e gleze, a ra evel eun eoster gant e falz. Dizale ne chom geotenn ebet en he sav, den ebet eo a fell d’in lavarout.
« Da drugarekaat, Meur, » eme Benn.
« Gortoz, gortoz, n’eo ket echu c’hoaz. »
Hag heñ d’ar rouanez :
« Emgann, pe ar gounid da Benn ! »
« Emgann ! » emezi. « Penn ha me hon-daou ! »
« Mat ! » eme Benn. « Trec’het n’oun bet morse ! »
Ya, met an hini goz he deus eur gwall-giez ganti.
