« Labour am eus d’it evit seiz vloaz. Setu amañ daou bez bern staen. Gra eur vatimant d’in ganto. »
A-raok ar c’huz-heol eo graet ha peurc’hraet al lestr. Paea a ra ar roue hon den hag e lavar d’ezañ :
« Gwella micherour a welis biskoaz eo te. »
…Goudeze e klevas Meur ano eus Penn hag eus ar Benniz, e dud. Mont a ra da c’houlenn labour diganto.
« Pe seurt micher ac’h eus ? » eme Benn.
« Marichal oun. »
« Labour a vezo kavet d’it… »
Ar Benniz a oa neuze o c’hoari gant ar maen-pouez. Meur a dap krog en eur maen diou wech brasoc’h eget o hini hag her stlap diou wech pelloc’h egeto.
Penn a oa souezet, hag heñ ha lakaat biz-meud e zorn dehou en e c’henou ha gwaska warnezañ gant e zent. Neuze e teuas da c’houzout, en doare-se, e oa daou c’halloud e Meur : galloud eur sorser a-berz e wreg, ha galloud ar gouesta den, eus e berz e-unan…
A-benn eur pennad amzer, rouanez ar Sav-Heol a skrivas da Benn na vije ket trec’h d’ezi. Eur sorserez e oa-hi, e gwirionez. Penn a gontas kement-se da Veur.
« Me a yelo, » eme hemañ, « hag a galon vat zoken. »
Ar roue Penn a gemeras mil Pennad gantañ, hag int en hent.
« Dont a rez eta, Meur ? » emezañ.
« Kit atao, me a vezo araozoc’h eno. »
War zouar ar sorserez koz e oa tri Beulvan. Meur, digouezet a-raok Penn, a yeas d’o c’havout. C’hoarzin a reont d’ezañ.
« Perak e c’hoarzit e-giz-se ? » eme Veur d’ezo.
« Abalamour ma ’z eomp da lonka ac’hanout ! »
Meur a dap e gleze :
« Piou ar gwella ac’hanoc’h ? » emezañ, « ma tibennin anezañ ! »
« Kalon a zo ennout, » eme eur Peulvan, « met gortoz ! Me a ya d’it ! »
Hogen penn ar peulvan a gouez war an douar. Ha pennou an daou-all ivez.
Hag heñ da skei war zor ar rouanez koz.
« Piou a zo aze ? »