« Skuiz oun, » eme an erer : « ro d’in da zibri, pe mont pelloc’h ne c’hellin. »
« Eun aval bras a zo ganin, » eme Arzur.
« Taol anezañ em genou. »
An tri aval a ya e-giz-se gant an erer. Hag e tigouez e Traonienn-an-Ein, hag e sko war an nor.
« Piou a zo aze ? » eme ar roue. « Petra ’glask ? »
« Da verc’h eo e klask : Arzur eo e ano. »
« Va merc’h ne vezo ket d’it, nemet ober e rafes an tri dra a roin d’it da ober. »
« Ha d’in e vezo neuze ? »
« Ya. »
« Graet ar glaoustre. »
« Gwelout a rez ar c’hastell a zo aze ? Pil anezañ a-barz kuz-heol, ha stlap ar vein anezañ, bras ha bihan e goueled ar mor. »
Mont a ra Arzur. Eur morzol hag eur langede a zo ouz troad ar c’hastell. Kregi a ra gant al labour. Met, e gwirionez, e-unan ne vije ket deuet a-benn anezañ a-benn hirio c’hoaz. Hogen merc’h ar roue a zired d’e gavout ha, gant eur gomz hepken, a ra d’ar c’hastell mont war e benn er mor.
Deuet an abardaez, Arzur a ya da gavout ar roue, hag a lavar d’ezañ eo graet al labour.
« Mat, » eme hemañ. « Gwasoc’h labour az pezo warc’hoaz. »
« N’eus forz petra, gouest oun d’hen ober. »
« Warc’hoaz eta e savi ar c’hastell en-dro, maen war-lerc’h maen, e-giz ma edont en deiz-mañ.
« Dioustu, mar karit. »
« Warc’hoaz e vezo deiz c’hoaz, emichañs. Kae da gousket, er marchosi, gant ar gazeg c’hell. »
« N’eus tamm da zibri ? »
« Amañ ne vez predet nemet eur wech bep sizun, ha tri devez a zo c’hoaz da c’hortoz. »
« Gedal a rin eur miz ma ’z eo ret. »
Hag Arzur d’ar marchosi. Gourvez a ra war eun dornad plouz. Dizale, setu merc’h ar roue o tont.
« Ac’hanta, mab roue ? » emezi, « kousket mat e oas ? »
« Kalet eo ar gwele. »
« Gortoz. Me a zo o vont da rei unan boukoc’h d’it. »
Hag hi a zigor he c’hof d’ar gazeg, hag a denn eur gwele
