en eur roued dir ha pa ’z eo leun houmañ ez a d’ober fritadenn gant ar pesked en eur billig aour (eur baelon aour).
Houarn a gav d’ezañ klevout komz er billig.
« Petra ’ta, » emezañ, « gwrac’hig, va dousig, petra a vouskomz en ho pillig aour ? »
« An tan o strakal eo. »
A-benn eur pennad, Houarn a glev adarre.
« Petra ’zo oc’h hirvoudi, gwrac’hig flour ? »
« An amann o teuzi eo. »
Dizale e voe cholori er billig.
« Petra ’zo o hopal, gwrac’hig vistr ? »
« Ar c’hrilh o kana eo. »
Hag hi da gana ivez, hag Houarn ne glev seurt ebet ken.
Lavarout a rae outañ e-unan avat :
« Petra eo an dra-mañ ’ta ? Ar pesked a zo bet anvet ganti Kemener, Kaner, ha me ’oar ? O zaolet he deus er billig ha, dre ma poazent, e komzent kreñvoc’h-kreñva. Petra eo an dra-ze ? Aon am eus tost… Keuz am eus da veza lavaret dimezi gant ar wrac’h daonet-se. O ! ha Rozenn goant a raen-me ken alies va Rozennig ker anezi ! Setu hi dilezet ganin evit eur wrac’h a dle beza merc’h an diaoul beo ! Sur oun da vont ganti da gavout he zad ! »
Endra ma soñj Houarn ar seurt traou, ar pesked a zo aozet mat. Ar wrac’h o digas dirazañ hag a lavar d’ezañ dibri leiz e gof, e-keit ha ma vezo hi o vont da gerc’hat gwin-all d’ezañ c’hoaz.
Ha setu Houarn ha dispaka koñtell Rozenn. Huanadi a ra o soñjal en hini en deus bet ar goñtell-se diganti… Hag ar goñtell a zo war eur pesk, ha raktal setu eun denig e lec’h ar pesk.
« Sell ! » eme Houarn, « setu amañ traou avat ! Hemañ eo ar miliner, sur ; bleud a zo c’hoaz ouz e chupenn. »
Ha heñ steki gant e goñtell ouz ar pesked-all ivez. Holl e teuont da veza tud. Gant unan anezo ez eus eur soutanenn hag eur surpiliz divañch.
« Sell ur c’haner ! » eme Houarn.
Gant unan-all ez eus eur rebech.
« Ar prokulor ! » eme Houarn.
Hag heñ da unan azezet war eun dorchenn :
- « Kemener, kemenerig,
- Kluchet mat war e reorig !… »
Met an dud vihan-mañ a sav o mouez :
