Ar wrac’h a zeu betek ennañ, o vousc’hoarzin koantik.
« Deus tre, » emezi d’ezañ. « Digemeret mat e vezi ganin, e-giz ma tigemeran atao ar baotred vrao. »
Hag Houarn er palez.
« Piou out ? » eme ar wrac’h gant eur vouez flour. « Eus a belec’h e teuez ? Ha petra ’glaskez ? »
« Houarn eo va ano. Eus a Lanbaotr oun. Ha peadra da brena eur vuoc’h hag eur pemoc’hig a glaskan. »
« Mat. Houarn. Netra ne vanko d’it ha bez’ az pezo kement a fell d’it. »
Hag ar wrac’h a gas Houarn d’eur sal gaer hag a ro d’ezañ eus a seiz seurt gwin da eva, e seiz hanaf arc’hant kizellet. Houarn a ev hep marc’hata eus ar seiz seurt gwin, ha ker mat o c’hav ma kemer seiz gwech eus pep hini eus ar seiz seurt. Seul vui a werennadou a ya gantañ, seul goantoc'h e kav ar wrac’h yaouank.
Houmañ a lavar d’ezañ eva hep aon :
« Evit revinet ne vezin ket ganez, » emezi, « rak kement a gouez er mor a zeu amañ. »
« Daonet ’vezin ! » eme Houarn, « N’eo ket souez neuze ma troukkomz tud an aod ac’hanoc’h : ar re binvidik a vez aign (avi) outo atao. Evidoun-me avat a vefe laouen gant an hanter hepken eus ar pez hoc’h eus. »
« Mar karez az pezo. »
« Penaos eta ? »
« Intañvez oun. Va fried, ar c’hornandon, a zo maro ha, m’am c’havez eus da zoare, e timezin ganez. »
Beuzet eo kalon Houarn en he levenez. Heñ, mevel e Lanbaotr, dimezi da eur wrac’h yaounk ker koant, ker mistr, ker pinvidik ! Lavaret en devoa da Rozenn ne vije ken plac’h nemeti e vaouez. Met eur vaouez. Petra eo an dra-ze ? An eil a dalv eben, atao sur !
Hag heñ lavarout d’ar wrac’h :
« N’eo ket d’eur plac’h ker koant ha choui e lavarer nann ! O tra ! Hag eun enor a vezo d’in beza gwaz deoc’h. »
« Mat ! eme ar wrac’h. « A-raok an eured, greomp fest ar weladenn. »
Hag hi lakaat traou a bep seurt dirak Houarn, traou mat, traou c’houek, traou lipous.
Hag hi neuze mont e-tal an nor ha gervel :
« Prokulor ! Miliner ! Kemener ! Kaner ! »
War-lerc’h pep ano e tired eur pesk. O zeurel a ra dioustu
