|
- ’vel eun treust em daoulagad, siouaz d’in, ar pec’hed
Am harz da welout ervat ar pez ’c’h eus diskleriet :
Roit d’in ’ta, ma Doue, roit d’in sklerijenn
D’ho kredi ha d’ho kompren, d’ho heulia penn-da-benn.
- Ma spered sklerijennet gant sklerijenn Doue
A welo ar Wirionez, hi, ken sklaer hag an de(iz) :
Ar madou-ene ’vidoun ken dister diagent
A-vreman me o frizo evel ma rae ar sent.
- Furoc’h adalek breman, e heuilhin an hent mat ;
A-berz ar Spered-Santel, evidoun pebez mad !
Kaout skiant ar garantez, skiant ma deveriou
Ar skiant-se hi anvet skiant traou an Nenvou.
- Hepdale ma spered paour, d’ho skiant o plega,
A gerzo war-du an Nenv, dre an hent ar gwella ;
Nag ardou an droukspered na gwallskoueriou ar bed,
Pa ’m eus bet Spered Doue, ma gwalla n’hallint ket.
- Evit ma silvidigez ha skouer vat ma nesa,
Ez eo ret d’in kaout dalc’hmat ho kuzul, da genta.
Gantan e tizoloin ar skoasellou ’zo graet
’vit ma c’holl, gant an dud fall ha gant an droukspered.
- ’vit ober ho polontez, ho pet ouzin truez,
Diskouezit d’in e pe stad eo tremenn ma buhez.
Piou a c’hallfe d’in gwelloc’h an doare displega
D’ober pep tra en e goulz hag evit ar gwella.
- Enebourien ma ene, evel eur mor diroll,
Hep paouez na noz, na deiz, a glask ma c’has da goll ;
D’o zrec’hi, Spered-Santel, o ! roit d’in ho nerz,
Hag e teufent d’am zempti, n’hallint ket ober berz.
- Breman, gant joa ma c’halon, ma buhez a roin,
Kentoc’h eget nac’h ma feiz, mar bez ret-a-walc’h d’in.
Ne grenin ken gant ar spont dirak ar c’hoaperien,
Me vo krenv d’anzav ma feiz evel ar verzerien.
- Grit d’in tanva, ma Doue, ar gwir Doueusted ;
Grit ma kresko em c’halon, m’em bo eürusted :
Neuze ’vel eur gwir vugel, ouzoc’h e vin sentus,
Me ho servijo dalc’hmat laouen-bras hag eürus.
- Ganti em bo ’vit Doue eur garantez tener,
Hag e vin ouz ma nesa bepred dous ha seder ;
Drezi bemnoz, bep beure ez aio ma fedenn
War nij betek tron Doue, evel eur goulmig wenn.
|
