en oll a brofito ; elec’h en eur viret anezo d’en em distruch en ho ty, na brofitont na dêc’h na da zen.
Comz a ren dêc’h eta eus ar monumantchou public. Mar deo un dra meurbed trist guelet traou caer distrujet gant dorn an amzer, e caver da viana ur seurt consolation pehini a laca carout c’hoas dont do c’hontempli ; mes ar ravach grêt gant dorn an den n’en deus netra a gaer ; oll eo horrupl ennàn e-unan. Ha n’en deo qet aoüalc’h e tistruchfe an amzer hon œuvrou bresq ? Tleout a reomp-ni e zicour en he effortchou distrujus ? Leqeomp qentoc’h hon oll soign da repari an droug a ra ? E qeit ha ma sav testou nevez evit perpetui ar sonch eus a ingin hon amzer, enoromp, respetomp, conservomp an testou ancien eus a hini hon zud côs, a bere ar gloar a so hon heritach. Hor bro a so pinvidiq e monumantchou burzudus hac a utilite public. Ra deuyo an hentchou vicinal da etablissa ur gommunication êzet etre peb commun, ha da veza antretenet dre oll en Breiz ! En interest an oll e tleer desirout qementse ; rac ar c’hiri en em gonservo guelloc’h, al loened na scuisint qet qement, hac elec’h tri varc’h a implijet guechall, e vezo gallet ober gant daou, rac essoc’h eo darempredi bremâ an hentchou-se. Anfin, nebeutoc’h a amzer a laqer da chare an hed hac an traou all, ha n’o guerzer qet nebeutoc’h.
Quittât a ris va zaou zen, hac e zis da gaout Simon a Vontroulez.
