Neuze a gemeraz ar vreac’h draillet : « Oh ! oh ! a lavaraz, daou foultren taol dant. Panevet d’ar vezen… Gortozit, me zo o vont d’ho louzaoui. »
Hag ar belek a zigasaz eun armel, hag araok ma oa divantret va den, hen doa kemeret e vreac’h. Gwalc’hi a reaz ar gouliou, lianenna a reaz an dorn a vije bet gozik sur, anez ar c’hi, dorn eur muntrer. Staga a reaz anezhi evel eur verc’hoden ouz ar stomok.
Goude ar belek a lavaraz : « Naoun ho peuz ? » Hag araok ma oa respontet, a lzvaraz adarre : « azeit aze ».
Tenna reaz deuz an armel eun tamm kig ien hag eur voutaillad gwin. Lakat a reaz d’an den eur plad hag eur fourchetezen. Hag o welet na c’helle ket en em zervicha euz e vreac’h, a dorraz d’ezan e vara a dammou bihan, a droc’haz e gig hag a ziskargaz gwin. « Allo ! mignon, a lavare, debrit ta, hag evit ».
Ar paour keaz den a oa mantret holl. Sellet a rea, bep eil tro, ouz ar beleg, ouz ar pez a oa war an daol, ha deuz ar c’hi, kousket brema dirazan. Ne c’hrongne mui, mez e zaoulagad avad a bare warnan.
En em lakaat a reaz da zibri, goustadik, mez n’oa ket evit treisa ar bara ; ar c’hig ive a jomme en toull e c’houzouk.
— Evit ’ta, mignon, a lavaraz d’ezan ar belek.
Mez ar paour keaz na c’helle ket eva. Ar gwin a jomme da dourlounkat en e gornaillen. Beradou daëlou a bike en e zaoulagad. Essa a re c’hoarzin, gant ar c’hoarz melen en deuz ar re foll ; avechou, a lavare en eur zec’hi e zaëlou gant kil e zorn : « Ia ! sur avad, an hent fall a meuz kemeret da zont en ti-ma. Mez an noz ne ve ket sklear ive ! »
Ar belek a hijaz e benn. Tristidigez a zeue war e galon. Ne ve ket sklear an noz ! Hag a zonje: « Oh ! nag a galonou a zo an noz warno er mare-ma. Ne welont mui, abalamour o deuz kuitaet an Aotrou Doue. »
— Mar kirit, a lavaraz, e chomfoc’h da gousket ?
Difizians a baraz en daoulagad al louidik paour.
— Mar be ho madelez, emezan, ez in ’kuit : gwelloc’h e ve d’in.
— Arc’hant e pefoc’h, eme ar belek. Dalit.
Hag a lakeaz en e zorn eur pez ugent real. An den foll a oa ken sabbatuet, mar na c’helle ket lavaret : bennoz, zoken.
Ar belek hen ambrougas betek an nor. Al loar a bare kaër ; an ear oa leun a c’houez vad chommet warlerc’h an deiz. Al laër en em zilaz er meaz. Drol a oa, gant e vreac’h staget war e beultrin. Moroc’h a zelle outan. Ar belek a flouraz penn e gi en eul lavaret : « Kenavo, mignon, hag eur wech-all, pa deuffet, skoit war an nor : ti person ar barrez-ma na ve morse dalc’het serret ouz den. »
|
Karit, karit an holl : en em garit goude, |
Doph an ti-all.
En bro Leon, pa ve fall an amzer, e ve lavaret ne ve ket an Aotrou Doue er gear. Eat e ve da bourmen. Sant Per a ve en e leac’h o kas ar bed en dro.
Hag eur vech, var a gonter, an Aotrou Doue oa o tremen e kichen ti Sant Alar. Var an nor a velaz skrivet :
