— Hoc’h hano ?
— Eun dra eo ha ne sell ket ouzoc’h.
— A beleac’h e teuit ?
— Deus ar hed holl.
— Da beleac’h ez it ?
— D’al leac’h ma karo Doue va c’has. Va
hent zo dre ar bed. Mont a ran hep gouzout
da beleac’h. Bale a ran kerkent hag ar goulou
deiz. Ehana ’rankan pa deu noz hag ez an
da ziskuiza da balez ar Roue, kerkoulz ha da
di ar paour.
Ar c’homiser a zelle piz ouz an estranjour. Ne ouie ket kalz petra da zonjal. Pelloc’h e lavaras d’ezan gant eur c’hoarz yud : — « Deuit, aotrou, d’ar prizoun. Ni welo, varc’hoaz, petra ’zo kuzet dindan ho komzou.
— N’em eus lavaret nemed ar wirionez.
— Ni ’welo an dra-ze. Warc’hoazs e rankoc’h kounta ho puez. Mar en em fazian e vezoc’h lezet da vont kuit. Mez mar doc’h an hini a zonjan e vezoc’h krouget.
Hag an estranjour a reas eur c’hoarz trist. O ! a lavaras, me ’garfe beza krouget ! Ma c’hellfen beza krouget, pelloc’h !
— Warc’hoas e vo gwelet.
