Ian a deuas neuze war e giz, a bakas ar
c’hig hag ar c’hroc’hen hag a gasas anezo d’e
vamm.
Koulskoude, ar brud ’oa eat n’oun penaos, ’oa bet Ian o laerez ejen ar maner.
A-benn eun nebeut deveziou, an aotrou ’deuas da di Ian. N’oa er gear nemet ar vamm-goz.
— E peleac’h ema ho mab, mamm-goz ?
— O fei ! aotrou, ne ouzoun ket. Va mab a zo laer. Digaset en deus d’in kig ha sur n’ho peus ket gwelloc’h er maner.
— Foutre ! eme an aotrou, me oar ho peus kik mat. Mez lavarit d’ho mab, ma na deu ket fenoz da laerez va c’hezeg, me lazo anezan.
— Oh ! aotrou, mont a rey. E vicher eo
beza laer. Mont sur a rey. Me ’lavaro d’ezan.
Pa voe deuet an noz. Ian a yeas betek marchosi ar maner. Daou varc’h a oa er c’hraou hag eur mevel war bep-hini anezo. An daou vevel oa ganto peb a fusuilh karget beteg ar beg.
