Hag ar vouc’hal en em strinkas e harz e dreid.
Ar Blogorn ne oa ket pell nec’het. Dastum a reas anezi hag he fourra en eur zac’h ler a oa gantan.
Hag en hent war-zu e vreudeur.
Ac’hanta ? eme Cheun pa zigouezas, petra. ’zo a nevez e gorre ar c’hoad ?
— Oh ! fidoue ! netra. Trouz eur vouc’hal eo a glevemp o skei war ar gwez.
— Lavaret em oa d’it, eme Baol. Setu te
en dour-c’hwez. Gwelloc’h oa bet d’it beza
chomet ganeomp.
Eun tammig larkoc’h e oant o tremen dre eun hent striz kleuzet er reier e traon ar menez. Hag en uhelder e klevjont taoliou evel trouz eur morzol houarn skei war ar vein.
Ar Blogorn en em lakeas da zelaou.
— Petra ’zo adarre ’ta ? a lavaras d’ezan Cheun.
— Ne ouzoun ket. Mez mantrus eo ez afed er giz-se da denna mein war gorre eur menez pa ’z eus mein en traon.
— Asa, eme Baol, te ’vezo, atao, eur bugel.
