— E feiz ! Kemeret e zac’h sur, a zo leun
a eneou, ha digas anezan ama, mar gellez.
E kichen an nor ’voe great ar gaoz-ze. Dom Yan a glevas. Raktal en em lakeas e-unan en e zac’h.
Sant Per a zigoras dor ar baradoz, goustadik. Gwelet a reas ar zac’h war an hent. Sellet a reas a gleiz hag a zeou. Dom Yan ebet, war dro eno. Hag hen dastum ar zac’h ha buan e ti Doue.
Mall gantan da ginnig d’e vestr an eneou oa ebarz e tigoras anezan.
Met, va Jesus benniget ! mennout a reas sempla, pa welas ! Kenta hini a deuas eus ar zac’h oa Dom Yan. Ha droug ennan, sant Per a grogas en e golierou hag a zistribilhe anezan en eur grial : Manac’hig fall ! Manac’h droch ! ne jomi ket ama !…
Met an Aotrou a zigouezas war ar mare. Ober a reas da zant Per diskregi. Ha gant eur mousc’hoarz hegarat e lavaras :
D’ar baradoz pa deu eun den.
Ema eno, evit biken.
