kement-all a dud er c’hoc’hi. Trei a reaz varzu enn-ho en eur lavaret :
— Sell-ta, paotred, petra a zo a nevez ganeoc’h ?
Ker buan ar Berthou a deuaz euz a-douez an dud, ha var he lerc’h, eun Aoutrou barvek, dillad bourc’hiz gant-han. Krena a rea he izili gand he ioul ; he zaoulagad a lugerne evel daou gef-tan. Evelato e tennaz he dok dirak an Aoutrou persoun en eur lavaret :
— Me eo ar Berthou, hostiz an Dour-Du.
Hag ec’h en em zave var he dreid.
— Ah ! te eo ar Berthou, eme an Aoutrou Troadec, en eur zellet out-han euz an eil penn d’egile. Ah ! te eo ar Berthou !
Hag an Aoutrou persoun a vousc’hoarze. — N’oa ket strafillet enn dro-man, evel m’oa bet evit Kerne Roc’h-Ledan.
— Ia, me, emez-han rok, hag em beuz izoum braz da gomz eur ger ouz-hoc’h.
— Pa giri, Berthou, eme an Aoutrou Troadec o trei outhan, pa giri, hag e ve aman ha dioc’h-tu zoken e ve.
An dud, epad keit-se, a ioa en em gelc’het a dost hag a astenne ho gouzouk evit klevet guelloc’h penaoz e iache an traou enn dro. Ouc’hpenn daou c’hant den, a leverer, a ioa eno, ha dont a rea atao tud er bourk.
Ar Berthou a reaz eur zell faeuz ouc’h an dud. Kaout a rea d’ezhan ez ea, en eun taol, da zouara an Aoutrou Troadec, hep kaout izoum euz an den a lezen, ar barvek hirr a ioa deuet gant-han euz a Vontroulez. Abalamour da-ze e lavaraz d’an Aoutrou persoun ker rok ha tra :
— Gouzout a rit, kerkouls ha me, eo difennet dispenn an nesa, dreist-oll d’ar veleien ?
— Ia Berthou.
— Mad, disul diveza, hoc’h euz lavaret n’oan-me nemed eul laer.
— Me, Berthou, am beuz lavaret oaz laer ?
— Ia, Aoutrou persoun, c’houi. Ha m’hen anzavit ket, dek test e leac’h unan a gavign d’her lavaret d’eoc’h pa gerfot.
— N’em beuz ket lavaret e vichez laer, Berthou, hag aman an Aoutrou Troadec a zave he vouez evit beza klevet guelloc’h ; lavaret em beuz great a-vad oaz eur fripoun.
D’ar gomz-se, ar Berthou a zounnaz, luc’hedennou a strinke euz he zaoulagad. Chom a reaz da zellet ouc’h an Aoutrou Troadec ; he zen a lezen a ioa ker mantret hag hen.
