d’é Dad eit goulen græce eit er-ré cablus ! Guet péh caranté é conjur Mari en Tad de cheleuet pédenneu hac er voéh a oêd é vab aveit ai !
Er haz velimussan ne zeli ean cessein étal troed er groéz, ar béhani hac étal péhani é ùélamb Jesus ha Mari doh hum intéressein én ur fæçcon quen tinér aveit er-ré en deoai hi saüet.
Er groéz-cé, péhani en dès cherviget eit hun sauvein, a oulen hun hondannation, mar credamb tostat dehi guét caz én hun halon.
O men Doué ! ne éellér cârein en anemiset meit dré er secour ag ur græce particuliér, a oulennan guenoh dré vériteu Jesus ha dré intercession Mari, péré en deoai caloneu quen douce é quevér en dut ingrattan, quer charitable é quevér er-ré ou fersécutai guet er brassan furi.
Calori adorable Jesus, calon douce Mari, ô caloneu quer mad é quevér ol er-ré a zou bet caus d’er souffranceu calet e hoès bet d’andur ! laqueit ém halon ol er santimanteu a hou caranté.
Ah ! én amzér de zonnet, a pe santein énan santimanteu a vangeance, quentéh me joéntou, dré me chonge, me halon dóh er haloneu santel-zé.
Ha ne cessein ag hé derhel èl-cé joéntet doh t’ai bet que ne zeï de bartagein er
