Er joé a santas é uélet er mab câret-cé, a oai bet quer bras èl er chagrin hé deoai bet doh er hol.
Collet e hoès Jesus, ô m’inean ! Clasquet-ean guet er memb presse m’er hlascas er vam tinér-zé. Quitteit tout èl d’hi eit er havouit arré.
Goulennet-ean, dré hou clahar hac hou tareu, guet en ol treu crouéet, guet en nean ha guet en doar, guet er splandér ag en dé ha guet en tihoueldæt ag en nos.
Liés é clasquér Jesus ha n’er havér quet, rac n’er hlasquér quet èl ma faut. Haval vehai, doh er fæçon ma er hlasquér, é vehér fâchet ag er havouit.
Ret-é discoein er hai e hoès en dout ean collet, én ur lacat hast d’er hlah ha presse d’er havouit.
Mæs é mèn en er havehet-hui ? Hac é creis er bed vou ? Jesus a zou annemis er bed.
Ne veoh quet ehué ingorto en hou secourou hou quærent d’er havouit. Mari n’er havas quet é mesq hé hærent hac er-ré a hé honnaissance.
Consultet er péh a lar en Aviel, interroget er Sænt, goulennet guet er Vêlean ; ind a larou deoh é mèn en er havehet.
Hui a gavou Jesus él léh m’er havas Mari, én Tample, én ty a béden, én excelciceu a religion, é compagnoneah é vinistret hac é serviterion.
