Pebes gloar evit an den, crouadur qen disprisabl ha qer miserabl ennan e-unan, gallout pretanti d’an henor d’ho servicha ha d’ho caret !
Autrou, va c’hrouer, dre ho craç grit ma comprenin mad penaus un den pehini en eur stad dianavezet gant an dud evel ma voa hini ar Verc’hes, en deus sourci da ober bepret ho polontes hac ho servich fidelamant, a ra un dra gaëroc’h ha brassoc’h eguet ar pez a so consideret mui gant tud dall ha disqiant ar bed-ma.
Oc’h enor, ho prassa henor a laqeac’h, ô Guerc’hes sacr ! d’en em c’hervel servicheres Doue. Grit, me po ped, ma c’hinspiro din an noblanç, ar c’hloar, an enor stag ous servich Doue ; ma c’hinspirro din em oll œuvrou eur generosite, eur fermete, eur ferveur dign eus ar mæstr souveren pehini a servichac’h qer fidel, ha m’ho c’himitin c’hoas er poent-ma.
Va mab, me ya da zesqi deoc’h eur secret bras evit obten digant Doue graçou bras. En em gredit atao indign anezo.
