Mari a chelaouas en effet ar vouez a Zoue pehini e galve da veva pell dioc’h ar bed hac e drous, ha d’an oad a dri bloaz e oue casset gant Sant Joacim ha Santes Anna da dempl Jerusalem, evit en em gonsacri da servich an Autrou-Doue.
Netra ne oue capabl da arreti an ardeur eus e c’halon ; nac an deneridiguez eus he oad, nac ar sempladurez eus he c’horf, nac he c’harantez evit he c’herent.
Pa na glasq eur galon nemet Doue, pa ne gar nemetan, e ves affliget dre guement tra a ell appel ar moment e pehini en em gonsacro dezan, abalamour an dra-se a bella diouthi ar pes a ra e boubeur.
Ia, ô Guerc’hes ! sclerrêt gant Doue arauc ar gommun eus an dud, e santac’h ar pris eus ar vœu pehini a rejoc’h d’ho Toue, hac e lavarjoc’h : Evel an dour var an tan, va c’halon a verv, ha n’en deveus repos qen n’en devezo consacret e oll affection hac e garantez d’ar roue eus a bep tra.
Retiret ebars en templ, Mari en em applicas da ramplissa, er feçon ar parfæta possubl, ar fonctionou a bere oa carguet erves he oad hac he ners, hac evel ma permette dezi an amser, en em laqê da bedi ha da vedita.
Evel-se en em zisposas da guement-all a c’hraçou special pere en devoa sonch an Autrou-Doue da rei dezi.
