gantho evit ho lezel cousqet var о hahitujou fall.
Effort inutil eus an dud eb religion, eb vertus ! Abaoue oc’h-pen pemp mil bloas, ar religion a sao evel eur roc’h eternel dreist ar mor eus ar blasphemou.
An tauliou mor e furol a ell ervad en em brecipita outhi, mæs ne allont qet he philat. Ar fermder eus ar roc’h-se, immortel evel e fondateur, a chom bepret eb flaich, hac an yonen pehini a sorti eus a c’hinou an dud fall en arrach, e guennao, mæs coueza a ra souden hac int obliget d’he læzel en he flom.
Ene fidel, bezit guirion en ho contcbou, modest ha rezervet pa gomsot, atao agreabl oc’h an oll.
Ho pet memes eur joa santel, un ær laouen. Ar religion a ro deoc’h an avis-se, avechou memes er c’hommand deoc’h. Mar carit en em antreteni oc’h-unan gant Doue en ho ty, ho pezo nebeutoc’h a zanger oc’h apparissa e toues an dud, pa vezo red deo’c’h.
Arauc mont en eur gompagnunes, pedit an Autrou-Doüe da lacât evel[1] eur c’hadran var ho muzellou, evit na leverrot netra a fall.
Epad ma comsot oc’h ar re-all, songit eo presant an Antrou-Doue hac ho chelaou.
Parlantit ountan avechou interieuramant ;
(a) Ps. 141.
- ↑ Ps. 141.
