Ar foultr gouscoude, pehini a dlefe o bruzuna, n’en deo qet c’hoas partiet. Ar voues eus e visericord, ar c’hri eus e c’hoad sacr, a c’houlen c’hoas pardon en ho faveur.
Me a so va-unan, Guerc’hes santel, un testeni caër eus e batiantet da c’hortos eur pec’her, hac eus e vadeles d’er receo.
Danvad dianqet,e zon bet digacet d’an hent mad gant ar pastor divin-se. Va douguen a ræ var e ziouscoas, gant aon, evel a seblantfe, na vigen re squis o tistrei.
Hac ancounac’haat a rin-me jamæs an deis-se e pehini va Doue, an tad tener, о velet ac’hanon-me, e vab prodig, o tistrei var an hent mad, a bocas din, am briatas, am goalc’has gant e zælou hac am serras vаr boul e galon.
Peguer mad eo an Doue-se ! Pa vel eur galon glac’haret hac humiliet, ne sonch mui eo barner, ne sonch nemet eo tad.
O Guerc’hes ! mam an Doue-se a visericord, pehini oc’h eus intercedet evit va c’honversion, obtenit din ar c’hraç eus ar berseveranç.
C’hui a voar an nebeut a fidelite a so bet hed va bues em guella dezirou. Conservit, creait ennon, rentit parfet, dre ho protection, an dezirou a zanteles a laca hirio graç Doue em c’halon.
Ho carantes evidon na vezo qet biannoc’h
