Ne brezegont pelloc’h en hanv an Eternel ;
E lec’h profetisa an amzer da zonet,
A boan o deveus sonch er pez zo tremenet.
Hon tud côz venerabl, en o brassa glac’har,
En em strinq d’an daoulin, en em dol d’an douar ;
Ha gant o daouarn propr, en excès o anqen,
A ziffram o dillad, o c’hig hac o c’hroc’hen.
O zellou scoëlf a verq e maint hep esperanç ;
Gant consternation, prosternet en silanç,
E pilont o feultrin, e tennont blêo o fenn,
Ar vestl en o c’halon, ar marv en o c’herc’hen.
Pa vel merc’het Sion eun hevelep spectacl,
En em dolont gant hast ous treid an Tabernacl ;
Arozet o deveus an Templ gant o daelou :
O glac’har a redoubl hor spont hac hor poaniou.
E creiz eur seurt trubuill, va-unan consternet,
Na zessen da voëla, d’an daoulin prosternet.
Tevalijen an nôz am yaouste davantach :
Qen dismantet e voan, qen a gollen courach ;
Ha ne voa qet memes ur moment en eun de
Na zonjen e tleye finissa va bue.
Mes, horrupla tumult a vesq em entraillou,
