Ha n’en deo qet da vrec’h en deveus cunduet
An tan en eur moment en deus o c’honsumet ?
Da arbalastr a lanç, gant nerz criz ha garo,
Da viriou redoutabl, flêmou eus ar maro.
Ar voalen a gasti, var hor penn astennet,
N’e deus mann espernet : an dud hac al loënet,
Qestel, na tiez-gard, kêr, nac he faleziou,
Na parc gant e drevat, na forest, na coajou.
Eun tirant offanset ne ve qet terruploc’h :
Nemet qeuz ha glac’har ne zeus amâ pelloc’h.
Var an demorant trist eus ar vur, ar rampart,
Ar C’haldeen en deus plantet an etandart :
Nep sex, na nep etat n’el achap d’e gourach ;
Mesvet en deus Juda a vez hac a outrach.
An Tabernacl santel, sejour an Eternel,
An Templ-se, qer brudet, an Auter qer santel,
Muriou, touriou huel, ar portaill ancien,
Monumant admirabl a gult ar Judevien,
Oll e zint distrujet gant ar C’haldeanet :
Pillet o deus an oll, netra ne zeus manet,
Miguit en eur jardin varlerc’h eur bar corvent
A zisplant an oll gouez a rancontr en e hent,
