| mea : dùm clamarem totâ die.
Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua : conversus sum in ærumnâ meâ dùm configitur spina.
Delictum meum cognitum tibi feci et injustitiam meam non abscondi.
Dixi : Confitebor adversùm me injustitiam meam Domino : et tu remisisti impietatem peccati mei.
Pro hâc orabit ad te omnis sanctus : in tempore opportuno.
Verumtamen in diluvio aquarum multarum : ad eum non approximabunt.
Tu es refugium meum à tribulatione quæ circumdedit me : exultatio mea, erue me à circumdantibus me.
Intellectum tibi dabo, et instruam te in viâ hâc quâ gradieris ; firmabo super te oculos meos.
|
Elec’h e gofes prest gant feiz,
Dre ar chagrin oun bet disc’het,
O hirvoudi epad an deiz ;
Mæs o santout ho torn, va Doue,
Nôz deiz varnon o ponner[â]t [1],
Oun troet ouzoc’h em adversite
Gant ar remors oc’h ma ficât.
Avouet em eus en confusion
En ho presanç va oll bec’het,
Evit nep mez ba confusion ;
N’em eus en quet ouzoc’h nac’het,
En em accus a rin franchamant,
Em’on me, gant queuz em c’halon,
Ha c’houi hoc’h eus liberalamant,
Va Doue, roet d’in ar pardon.
Quement hini a zesir ivez
Obteni eveldon ho craç ;
Epad an amser a drugarez,
En em strinco dirac h[o] [2] faç ;
Rac-se ne dostaï quet ho coler
Outan, pa zeuot d’he discarga
Evel un diluij var ar pec’her
A chom hep en em gorrija.
Cals a drubuillou a stourm ouzin
Dre va fechejou meritet ;
Hoguen dec’h-hu, va Autrou divin,
Em eus enno recours bepret ;
[C’h]oui [3] eo va oll gonsolation,
Plijet gueneoc’h va freservi
En quement poan ha tentation
So a bep tu oc’h ma fressi.
Em c’halon em eus an assuranç
|
