— 51 —
|
Hemb oh n’hellan bihuein en distérran amzér ;
Hemb oh en hum gollein ag er hetan dangér ;
Hui em goarn, em honserv, jamæs n’em dilausquet,
Ha mé croaidur ingrat, mé n’hou cârehen quet !
Avel ma chonge ur vam bamdé én hé hroaidur,
Èl-cé é ret ehué bamdé d’ein mâgadur ;
Ha n’hou cârehen quet, ô Tad mat ha tinér !
Em mâg guet larganté é creis men diovér !
Dré béhèd maleurus Adam, hun tad quetan,
A pe oemb ol cablus hag idan perh Satan,
Hui e hoès reit hou Mab aveid hun délivrein,
N’en dé azé erhoah eit gobér hou cârein.
Hou Mab en dès eid on souffret er marw crihan,
Ha scùillet ag é hoaid en dapen dehuéhan ;
Ha mé, péhour digas, mé ne gârehen quet
Un Doué quer mat en dès er hetan me hâret !
Bamdé guet madeleah é ret a lein en nean
Ol er péh zou requis d’em horv ha d’em inean,
Ha ne gârehen quet un Doué largantéus,
E scùil ar-n-an bamdé madeu quer précius !
Laret e mès men guir ha doh t-hou é talhein,
Quêntoh merhuel mil gùéh eit chom hemb hou cârein :
M’hon cârou ar en doar, ô Doué a garanté,
Ha m’hou cârou én nean eid en éternité !
|
ER PÉHEDEU.
————
ER PÉHÈD ORIGINEL.
Ton : N° 20 ; pé Mar covesset erhat.
Arlerh en dout crouéet dré é hellet hemb par,
Ha guet ur guir hemb quin hag en nean hag en doar,
Anfin doh é limage ha doh é borteled,
Doué e grouéas mab-dén eit bout roué ag er bed.
Mab-dén e oé eurus ér stad a innoçanç ;
É inean oé é peah hag é gorv hemb souffranç ;
Ar ol é zobérieu Doué memb e éhuéhé,
Hag el lonnèd crihan doh é voéh e senté.
|
