Qement a ra Doue a so gret ha gret mat :
Er bed-oll dre ma zan ez eo un dra anat,
Hac ar citrouillez er brouvo.
ur bajanec hanvet Garo,
Dre ma compren ar picol frouëzen
Ha peguen munud e zreugen,
O sonjeal e petra oa an Autrou-Doue
Pa grouas ar citrouillezen,
Var an douar, qen izel-se.
M’em boa hi savet oc’h ur bot,
Guez bras, fræs teo, e c’his ma faut !
Pebes dommaich ne viges qet, va phaut,
Galvet da reï da voez e conseil ar c’hrouër ;
Guelloc’h a vige bet, m’er goarant, peb affer,
Hac ar c’hraon dero vize mat
Stag oc’h ur gorzen goaq ha plat.
Caër em eus songeal em speret,
Doue a renq beza manqet.
Re a speret am eus hac a vir ne allan
Ober cousq, goude leïn, evel an ezen-man ;
Hac hen a stoq e gorf dindan ur vezen vras,
Ha prestic goude e roc’has.
