War lein mene Kalvar, ar Groaz
Aboue daou de, a oa e noaz ;
En dro d’ei ar rec’hel frailhet
Ha pep tra flastret ha drailhet !
D’ar zul ar beure, ’pen an de,
Madalen a oa ’tal ar be,
Be hon Zalver, he Mestr karet,
He c’halon meurbet glac’haret.
« Perak e ouelet evel se ? »
’C’houlennas outi an ele ;
— « Abalamour nouvean ket
« Pelec’h ’deus ma Zalver laket. »
Aboue, ouz Madalen henvel,
Goude bean gwelet mervel,
Nag a den an eus lavaret ;
En eur gomz eus e dud karet :
« Tremenet int, ha me, breman,
Chomet ma-unan-pen aman,
N’hallan kas diwar ma spered
Sonj ar re am eus er vered !
Pelec’h eman ’ta o ine ?
Ha bean maint dirak Doue ? »
Glac’har hag anken war eun dro !
Bevan evelse ’zo garo !
Ineo kristen, selaouet
Mouez eur Vam hag a gar meurbet,
Mouez an Iliz, ’lar d’imp sellet
Etrezek daou lec’h binniget.
