Eü eur skrignat e zent e teuas eta da zamma a nevez e zac’b. Gant tiz ez eaz gant an hent en eur c’brosmolat. Eun hocherez bag eun arz skiltrus a lakeaz e spered da zivorfila. « Ya! ya! Jozon, emezan, eur mestr farser out. Bre- » maïk e lenez, breman e chrognez hag ec’h arzez, » kemer da blijaiur, paea ri evit pateriou al leanezed » du-ze! » Peb hent a gas da Rom, d’an ifern ivez evit doare. Lusifer ’en em gavas e penn e hent, skei a reas war an or, digoret e oue dezan, ha kerkent an oll diaoulou da zont da gaout o mestr ha da c’houlenn : — « Petra zigasit deomp aze, mestr, en ho sac’h ? » — « Petra ’zigasan, gounidegez ar gemenerien o deuz » labouret kerkouh e ti Jozon an Dibener, mestr keme- » ner Melrand. Setu aman Jo*on e unan. » Hag e tilasas e zac’h, ha dirak an diaoulou souezet e teuas er meaz eur mell ki. « — Da anaout a rean evel farser, Jozon, eme Lusifer, n’ouien ket avad e caz sorser. Chom ki, ma zeo da cTioant, mez ganeomp e chomi ivez. Ki Maze avad, ne gleve ket er giz-ze. Chouez ar souffr a iea en e fronellou, an tan a groge en e groc’hen hag e sailhe a bep tu war an diaoulou, kregi a rea en o feskennou a zoare, meur a damm zoken a jomas gantan ba Lusifer e unan ne oue ket espernet. An diaoulou a youc’be hag he garge a vallosiou. Lusifer, nec^het e benn, a gemmennas buhan digeri dezan an nor en eur lavaret: « Kea, Jozon an Dibener, dizro da Velrand. Hiviziken, hen toui a ran, kemener ebed ne deuio ken aman. Delc^her a reas d^e cfher ha lakât a reas war dor Digitized by Google — 314 —
