Pajenn:Feiz ha Breiz 1903-1907.djvu/603

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

An ezcn gkroar en eur dremen, ’N eur c hoari gant hc bleo melen, Gant eur vouez klemmuz a lare : « Bela ! Klevet ’m euz da vamm o wela. Plac’h, mar am c’hredez, o deuz en dro, Vit ar c’heariou na dee’h da vro. • Hogen ar plac’hik a gerz bepred, Skanv hag dillo, na zelaou ket, Na zelaou ket mouez an ezen-avel Na kan an evn ouz he gervel; En aner an dour a voud er prat Ilag ar bleuniou a daol c’houez vad. ’Baoue, uz d’an hent, an evn a wel Pa dremen an ezcn-avel; Ar bleun balan, e kreiz ar bod spern-gwenn, Goustad, gant keun, a stou o fenn ; Hag an dour splamm a red er ieot glaz A voud dalc’h mad : « Allaz ! allaz ! » Or la tiède brise qui passait, en jouant avec ses che- veux blonds, duue voix plaintive lui disait: « Béla ! j’ai entendu ta mère pleurer. SSi tu m’en crois, jeune fille, oh! reviens sur tcs pas ; pour les villes, ne fuis pas ton pays! » Mais la jeune fille s’en va toujours. Légère et pressée, elle n’ccoute pas, elle n’ccoute ni la voix de la brise, ni le chant de Toisoau qui 1’appellent; c’est en vain que 1’eau murmure dans le pré et que les fleurs répandent leur parfum. Et depuis, au-dessus du chemin, 1’oiscau pleure quand passe la brise ; les fleurs du genôt, au milicu du buisson d’aubépinc blanche, doucement, de regret, baissent la tôte et 1’eau limpide qui coule dans 1’herbe verte ne cesse de murmurer: « Hélas ! hélas ! » GLANMOR. Ar barz yaouaok Glanmor (Jub. Cuillandre) a zo o paouez beza aotreet e Lizeradur (licence ès letlres). Ar maout a zo deuet gant hor mtgnon p’eo gwïf eo bet da genta ha gant eur menek a henor : kas a r—mp dezan bon gwelia ha kaloneka gourtf heawiitou. Digitized by GoOglC