Pajenn:Feiz ha Breiz 1903-1907.djvu/602

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

— 0’An Ao. Bourgault-Ducoudray. An deiz a darze war lein ar roz Ha gant ar gliz glepiet he broz, Gwisket ganthi dillad kaer ar zuiiou, Bela gerze kerapen ha bliou Dre ar wenojen, war lez ar prat, Leun a vouskan hag a ehouez vad. Ouz he gwelet an evn mintiniad ’N .e gan lare d’ezhi : Deiz mad ! Ilag ar bleun balan leun a c’hlizennik A zave war o zreujennik, Ilag ar sterik a lare ’n e voud : a Deuz da welet pegen kaer out! » « Da belec’h, plac’hik, e c’houlcnnent, Ker mintin e zez gant an hent ? An holl a labour er meziou tro-dro, N’ euz na pardoun na gouel er vro, Perik da vignoun a zo du-hont: Da belech *ta e maout o vont? » BELA a M. Bourgaull-Ducoudray Le jour se levait sur les flancs de la colline, et, la robe humide de rosée, revêtue de ses beaux habits dedimanche, Béla s’en allait, bien mise et alerte, par le sentier qui longe le pré, plein de murmure et de parfum. En la voyant, 1’oiseau matinal, dans son chant, lui disait : « Bonjour ! » et les fleurs du genet, pleines de gouttelettes de rosée, se levaient sur leur petite tige et le ruisseau lui disait dans son murmure : a Viens voir comme tu es belle ! » Et tous lui demandaient : De si bon matin, jeune fille, où vas-tu par ce chemin ? Tout le roonde travaille aux champs d’alentour; il n’y a ni pardon ni fôte au pays et Périk ton amireste lâ-bas : où dono vas-tu ? » Digitized by GoOglC — 149 —