En heur deus hon maro deus pehini na anaveomp nag an amser nag ar plas, nag ar feson, nîn ho ped, Mari, na deut qet d’hon dilesel ; na bermetet qet a teufe an heur-ze d’hon soupren er stad deus ar pec’het ; asistet ha soutenet ec’hanomp er gombat divean ; groet ma teufomp da vervel entre ho tiou vrec’h, en eur bronons ho c’hano zantel ; an hano-ze qen leun a ners, a gonsolasion, hag a esperans. O ! er momet-se, dreistoll, discoeet ec’h oc’h hon Mam ; bezet evidomp an deneridigez deus eur vam en qenver he bugale en poent ar maro.
Goulenomp eta alies protecsion ha pedenno Mari, evit hon heur divean. « Mar memp, e me zant Anton, Mari evidomp er momet-se, petra a m’omp-nin da doujan ? Piou a vezo enep dimp ? Piou a savo dez ar varn, enep eun ine deus pehini Mari a nefo qemeret an difen ? — Mari, e me sant Jerom, na ninj qet hepqen evit sicour he servijourien en heur deus ho maro, mes c’hoas monet e ra d’ho diarben evit ho reseo, hag ho fresantin dirag tribunal ho barner. — Ouspen, e me eun doctor zantel, Mari a digas an Arc’hæl
