- « Du-hont, war gern ar menez,
- Setu c'houi o skedi, heol laouen :
- Heol glan, deiz al levenez,
- Diskenn e strad tenval an draonienn !… »
Dirag ar C'halvar, hon daou skolaer en em gav gant eur c’hoz denig, lemm e lagad, didok, a-boan gwisket c'hoaz, diredet eno, dioc’htu m’eo savet, da zellet diouz pe gorn e c’houez an avel. En eun taol-lagad, Laouig, (atô mignon bras e gof), hen anavez : « Sell, ar marc’hadour gwestel ! » ; ha Lanig a gerz etrezeg ennan : « Abred emaoc’h war zao, tonton Herri. Ac’hanta ! devez brao hor bezo da vont hirio betek Kemper ? Warc’hoaz, mar plij d’an heol c’hoarzin, Laouig aman ha me, ni a c’hoarzo ivez hon daou, hag a fringo da eured va c’hoar ! »
— « Ah ! ya, da Gemper, eured ho c’hoar ? eme tonton Herri, a zo brao avat ; mes naoun ho pezo a-raok digouezout ha ma karfec’h dont d’am zi da welet va gwestel… rak Kemper a zo pell, ha mat a rit mont abred en hent. »
— « Deomp d’ar gwestel ! » a respont Laouig.
— « Ho kwestel, eme Laouig, kement-man a zigas da zonj d’in eus ar pez a dlean d’eoc’h. »
— « Petra ’ta, paotr yaouank ? »
— « Eur gwenneg, abaoue ar wech diweza m’eo bet skolaerien ar Pont o perc’hirina e chapel Itron Varia Gonforz… »
— « N’em eus seurt sonj ebet, eme tonton Herri, mes pa lavaret, e kredan… »
- « Neb a bae e zle
- A zastum leve ! »
Hor pôtred a bren eur gwennegad madigou ha Lannig a ro e zaou wenneg :
— « N’omp ket pinvidik-mor, emezan, ha ne vo ket tenn d’eomp beza pinvidikoc’h en eur zont en-dro… »
