— « Eur pez skoed n’eo ken ? eme Gwennole ; peadra zo ganin neuze c’hoaz. Va yalc’h n’eo ket eus ar reuta, koulskoude trizek real, daou wenneg ha tri liard a zo enni. »
Hag e paeas, hag e skoulmas e vi kazeg en e vouchouer-fri, ha yao etrezek Douarnenez da glask e vag da zistroï d’an Enez Sizun, laouen an tamm anezan, me gav d’in, laouen o veza bet amziod, furzod a-walc’h da brena eur skoed eur c’hoz sitrouilhezen.
Gwennole Mellfaout, dre ma vuzule hent, a zonje ennan e-unan : « Va gwreg a zifenne ouzin dont da foar Hanter-Ebrel, an arzodez zo anezi. Met pa welo ar vi kazeg !… A ! pa zonjan c’hoaz, me a gaso d’an Enez Sizun ar c’henta penn-kezeg a vo bet morse enni. Hiviziken me a vo prijet gant an dud du-man, ha piou oar ? evidon-me ne lavaran ket nan, marteze a-benn an taol kenta, e vezin hanvet da vear e-lec’h « Tonton François » hag a zo deut da veza bouzar eun tammig mat zoken… Evit gwir, me n’oun ket eun diod, eun azen, egiz m’o deus c’hoant hiniennou da gredi, da lavaret zoken, ha va gwreg da genta. »
Ha Gwennole a yee gant e hent, soun ha sart : ne oa ket mestr d’e blijadur, d’e levenez, dre ma sonje e vije hep dale re bell, mear en e barrez. Ha penaos ’ta ne vije ket mear ? Gwir eo ne ouie na skriva na lenn nemet war eun tamm bara hag eur grampoezen ; met a-hend-all, daoust ha n’eo ket hen en dije an enor da gas d’an Enez Sizun ar c’henta penn-kezeg a vije bet eno a-viskoaz ?… Hag e dammig kalon a dride, a biltrote dindan e chupen, pa zonje e oa ar marc’h bihan aze e-barz ar vi kazeg, skoulmet mat en e vouchouer-fri, a-istribilh ouz e zorn.
