Guir eo e rit ho count bremàn
Da gôves tout pa viot clàn ;
Mæs en esper beza pare,
E nac’hot neuse adarre.
An diaoul mût gant e ardou
A zalc’ho serret ho qinou ;
Ha rentet mût en ho puez,
Siouaz ! mût e varfot ivez.
N’eus quen remed nemet unan,
Côves tout, côves freaz buan :
Ar pec’het humilianta
Côvessait-en da guenta.
Ar poeson bras taolet er meaz,
Chetu c’hui pare, pec’heur qeaz ;
O pebez joa ! pebez douçder
A santot er memes amzer !
Bremâ evel un aër aspic
Ho crim nac’het ho crign, ho pic ;
Neuze e santot ur repos
Quen douç a peoc’h ar barados.
Oc’h Æl mad ho poa contristet,
Queit ha ma nac’hac’h ho pec’het,
A raï neuse gant an Ælez
Ur fest a laouenidiguez.
O va Doue, da ur C’honvessor
Pebes bonheur ! pebes tenzor !
Ho tanvad a yoa dianquet
En deus amâ deoc’h recouret.
Na grenit mui, pec’heur aounic,
Hevel ouc’h tad ar mab prodic :
Gant e joa ouzoc’h e voelo,
Ha gant douçder ho consolo.
Rac ar binigen e crenac’h,
Rust ha poanius bras e c’hredac’h ;
