D’annonci dêc’h qêlou ho crai rejouisset,
Pa ho po bet clêvet petra ê ar sujet.
Ho mestr, an Duc Renod, ha Mogis, e guender,
A deu da Vontoban abars nebeut amzer.
O felerinach zo grêt, a drugare Doue :
Eus a Jerusalem e teuont leun vue.
Me o deus digasset d’annonç ar c’hêlou dêc’h,
Hac e credàn e vo recevet mat ganêc’h.
Ar C’henta Bourc’his.
Doue hac ar Verc’hez ra vint dre oll meulet,
Mar dê, Ambassadour, güirion a lavaret.
Tapissomp amàn oll, d’ober enor dêze,
Ha greomp dilijanç da receo anêze.
Tapissa a reont eur penn eus an theatr.
Renod hac e suit a antre.
Renod.
Salud dêc’h, va zud qèz, gant calz demeus a joa :
Me zònje birvigen ne êrujen amâ.
An Eil Bourc’his.
Beniguet ra vezo ar moment hac an heur
Ma oc’h eus bet ar c’hraç digant hon Redampteur
Da zont d’ar guêr, va mestr, hac ho qender Mogi.
Meulet ra vo Jesus hac ar Verc’hez Vari.
Demp bremàn, Autrone, da Vontoban, rac sur
Ouz hor güelet eno e vo calz plijadur.
Renodd ha Mogis, pehini a lavar :
Va c’hender, poent ê din qemeret va c’hònje,
Rac me zo caus da galz zo collet o bue,
Hac ez ê poent bras din dont da c’houlen pardon
Ouz ar Mestr souveren, Doue, Roue an trôn ;
Ouz ar Verc’hez Vari er goulennàn ive,
Ha demeus an oll Zent hac ive an Æle.
Me a ya d’ho qüittât, ô va c’hender leal,
Hac er memes amzer an oll en general ;
Me ya d’an ermitach eun tu bars er c’hoajou,
Ha n’em bo da zêbri nemet griou louzou,
