Pajenn:Buez ar Pêvar Mab Emon.djvu/347

337

Avancit, Ecuier, ha na vet qet couard :
Cunduit ar Roue var guein va marc’h Boyard,
Ha rentit aneàn er penn eus e arme,
Gant respet hac enor ha pep seurt surete.
Bremàn, Sir, me ho ped, pignit var guein Boyard,
Ma zeot qüit hep noaz, en dispit da Richard.

An Ecuier.

Autrou an Duc Renod, en fe a Chevalier,
Me oboisso dêc’h ebars en bêr amzer.

Renod.

It ive assambles, Roland, gant hoc’h eont.

Roland.

Gant ho cònje, Renod, me zo contant da vont.

Renod.

Pa noc’h eus qet a c’hoant da ober peoc’h ganemp,
N’en dê qet un dra just penos ho contraignfemp.
Gousqoude eur vech-all, m’am be an avantach,
Me a heuillo va guir, pa greuffen gant arrach.

Charlamagn.

Adieu eta, Renod, gant eur galon royal :
Bremàn me vel ez oc’h eur Chevalier leal.

Ar Roue, Roland hac an Ecuier a barti.

————

Daou-varnuguentvet Dialog.

Suit ar Roue. Oger a lavar :

Confusion ê demp, Princet ha Baronet,
Bea sur diganemp ar Roue anlevet !
Rac mar dê gant Mogis rentet en Montoban,
Ec’h allomp credi ferm ê grêt eus aneàn.

Salomon.

Mes me vel ar Roue êru var guein Boyard :
Non penos ê lezet da zont qüit gant Richard.

O velet ar Roue oc’h antre, e lavar deàn :

Joa vras hon deveus, Sir, p’ho qüelomp en ho ty,
Rac, allas ! hoc’h absanç a rê demp melconi.