Pajenn:Buez ar Pêvar Mab Emon.djvu/337

327

Oh ! n’en din qet, Renod ; me viroc’h ouzoc’h ze ;
Hoguen me ho rento prisonier d’ar Roue.

Renod a achap eus a zivrac’h Roland.
An eil Chevalier a arêt aneàn.

Renod.

Ha c’houi oc’h eus cavet ar veach-màn ho par ?

Roland.

Biscoas daou eveldomp ne voe var an douar ;
Hola ! trevers Renod ; poent ê demp discuiza.

Renod.

Me voa prest da c’houlen ouzoc’h ar memes tra.

Nêm.

Ah ! Roue Charlamagn, c’houi oc’h eus pec’het bras
Lezel d’en em laza amàn dirac ho faç
Goella daou Chevalier zo ebars en bue :
Eur vech benac ho po qeuz bras demeus a ze.

Charlamagn.

Me a ya da bedi bremàn va Redemptor,
Evit ma êchuo ar gombat gant enor.

En em lacat a ra var e zaoulin gant e suit, hac e lavar :

O Doue eternel ! c’houi oc’h eus exercet
Dre ho cuir madelez goechal va reqet ;
Mes bremàn ho pedàn, va Doue, va C’hrouer,
Da zellet a drue ouz an daou Chevalier :
Separit aneze ebars en eur fêçon
N’en devo qet hini anê confusion ;
Ha grit deze bremàn, m’ho ped, va Redemptor,
Peur-êchui o daou ar gombat gant enor.

Richard.

Me lavar, va breudeur, e reomp eun dra sod,
En defot n’en deomp prest da zicour Renod.

Alard.

Arabat ê demp c’hoas sourcial entreze ;
Mar dê Renod fatic, Roland a zo ive.

En eun instant e teu qen tenval an amzer,
qen na veler casi banne.

Renod.

Pelec’h oc’h-u, Roland ? ha possuhl ve penos
E ve ret demp qüittât hor c’hombat gant an nôs ?