Hum gonvertisset dré garanté doh Jesus-Chrouist, ean e vérit quement-cé ; ean er goulen.
I. Ean er mérit dré er péh m’en dé. — 1° Ean e zou hou roué hag hou mæstr, hou juge hag hou tad, hou Salvér hag hou Toué ; rac-cé hui e zeli dehou fideldæt hag aboeissance ; hui e zeli en devout aveit-hou respét hag hanàuedigueah vad, confiance ha caranté.
II. Ean er mérit dré en drougueu en dès anduret aveid oh. — Hà hui e hel chongeal én é boénieu hemb santein hou calon é tinérrat ? Ul lon e hanàu é væstr hag en dihuen betac hum lezel de vout lahet aveit-hou. Neoah el lon-cé n’en dès guet é væstr meit bihuance. Ha ni, eit péré en en dès Jesus-Chrouist reit é vuhé, ne ziscoamb dehou meit ur galon digas hag ancoéhus. Discoein e hramb hanàuedigueah vad d’hun amièd eid un distér dra hur bé bet guet-hai ; ha Jesus, er gùellan ag en ol amièd, ne gavou én-omb nameit ur galon calet. Mèn é ma enta en ami hag en dès hum staguet doh ur groéz eid omb avel d’hou-ean ? A p’en devehé un anemis laqueit é vuhé én dangér eit tennein hun hani-ni ag un droug benac, ni hur behé d’en trugairécat ; hà bout e vehemb-ni attàu hemb tam hanàuedigueah vad é quevér Jesus-Chrouist ? Ha n’en devehé-ean scùillet meit un dapen dar eid hur salvein, ni e zeliehé hoah tremein hur buhé doh er mèlein ha doh en trugairécat. Mæs na brasset é teli bout hur grad vad eit-hou, a p’en dé gùir en en dès scùillet a boulad ol é hoaid aveid omb.
