héliet hemb méh, guet grèd ha guet pligeadur. Eurus-on bet é hobér quement-cé, eurus-on bet, drest peb-tra, én dé a me hetan communion hag ér hommunioneu aral ar é lerh... Mæs a houdé... me mès chonget... Petra, e laras é vam, petra e hoès-hui chonget ? ... Me mam, e lar-ean é ruein, m’hou câr perpet, mæs n’hou queméran quet mui eit bout scùir d’ein... Avel me zad é fal d’ein bermen bihuein... Rah en dud e hra stad a nehou, er hâr hag er respet... Me garehé havalein doh-t-hou... Me zad ne héli quet nehou er religion aveloh, ha marcé ma ne hran quet èl d’hou, ne hrei quet quement a stad a han-an. Hag open, me zad e zou abil, ean e houi petra e hra, ha dén a fæçon m’en dé, a pe hrehé fal, ean e changehé. Chetu, me mam, n’hum chagrinet quet mui, me hrei gùellan ma hellein a nebedigueu eit bout haval doh me zad.
Me mab, e laras é vam glaharet : na disconfortusset un dra e laret-hui d’ein amen. Naren, ne larein quet tra erbet t’oh, mæs chommet amen un tamig.
A pe zehé hoah bermen d’ur vam vad benac goulen guet ur mab péhani e hré, n’en dès chet hoah gùerço, hé joé hag hé honsolation, hag e hra bermen hé chagrin, dré m’er gùél é tihoustein doh Doué, doh er sacremanteu ha doh é bedenneu, perac é ma-ean changet ? perac n’en dé-ean mui gredus d’hobér é zevér ? Allas ! mar en dès hoah er hroaidur-men un tamig caranté doh é vam hag un tamig confiance én-hi, ean e larehé : me mam, me mès chonget... Hà petra en devehé-ean chonget... Ean e larehé :
« Ne vennan quet mui, deustou m’hou câran, hou quemér eit bout scùir d’ein. Èl me zad é fal d’ein bihuein. Rah en dud en héli hag e hra èl d’hou. Én tavarneu é ma ean-é e hra bourd, hag en ol e hoarh guet hou... D’er sulieu é amièd en héli d’en hoarieu ; liès tré én noz é vent é ivèt hag é quemér ou fligeadur ; er vuhé-cé e gavan bourrus... Ean e larehé hoah : d’en dud youank aral a me ouaid é fal d’ein bermen havalein ha bout avel d’hai pautr a hoari gaër, ridour ha filageour ; avel d’hai é tesiran tremein en déieu a me youankis. » Na disconfortusset vehé d’ur vam cre-
