cheleu Doué én dôn ag é galon, quêntoh eid en dud. En dud ag er bed, e lar-ean guet David, e gonz t’ein a dreu a nitra péré, ô men Doué ! ne hellant quet bout memb ur squæd dirac hou lézen. N’en dé quet curius, rac ean e houér penaus er bligeadur é cleuèt paud a dreu n’en dé quet perpet hemb péhèd ; sur-é hoah ma n’en dès chet a zroug é quement-cé, bout e zou mérit bras doh ou lezel. Ean e hanàu é ma en deverranceu hag er joéieu fol ag er bed èl treu ha ne jaugeant quet doh un inean pèhourès, péhani e zeli tremein hé buhé én anquin hag ér glahar.
III. Ur hrechén e gâr er bénigen, e houér hi gobér én treu mad a hend-aral. Mar cleu musiq ha can én ul léh santel benac, ean hum rejoeis é huélèt penaus quement tra-zou e chervige d’inourein er Hrouéour ; mæs ag en tural, ean e huannad é huélèt en en dès diaboeisset dehou quel liès. Ean e ziovér liès er pligeadurieu mad hag honest, aveid hum bunissein ag er pligeadurieu fal en dès queméret gùéharal.
Ma ra d’é gorv un discùéh benac, é ma dré zobér-é, hag èl ènep d’é galon, é chongeal penaus Jesus-Chrouist e dremeiné en nozieu é pedein ; hag èl Mab Doué, é léh ur gulé, ne zeliehé quet memb en dout un très-plég eit repos é bèn. Ne guemér discùéh enta nameit dré zobér ha revé volanté Douè ; quer réglet vé é gousquèt, que ne chom jamæs én é hulé dré baræs. Ne gousq nameit er péh e faut eit canderhel é nerh hag é yehaid, hag aveit bout gùel ér stad de chervige en Eutru Doué.
Ma ne gousq quet n’hum néhance quet ; ean e bourfit ag en amzér-zé aveid ouilein é béhedeu. Mar dihun, ean e sàu quentéh é galon trema Doué. Mar sàu a p’en dé arrihue er hours, ean er groa aveit pligein de Zoué, ha labourat eit pénigen ag é béhedeu.
