couci er burlæt, ean ou distro bean, hag e lar guet David : « Ah ! men Doué, distroeit men deulegad, acelfin ne huéleint quet er péh e hellehé couci me spered ha me halon. »
Er hrolleu, er festeu, filageu noz, péré e zou bobanceu en diaul, e zou dispriset guet-hou ; ean e hanàu en dangér bras e zou doh ou hantein ; ean e huél é hrant liès col én ur hard-ær vertuyeu péré en dès coustet paud a vlaïeu, a zareu, a bénigenneu. Limage er grucefi hag hani er sænt e hra brassan joé ur gùir bénitand. Ean ou sel, nepas èl orlemanteu én é dy, mæs èl mercheu a religion péré e zégass chonge dehou a bénigen er sænt. E sellèt doh el limageu-cé, ean e huél quel liès a dest hag a juge péré e rebreiche dehou é fauteu hag é hoannedigueah. Ol er péh e huél e laq én-hou santimanteu a bénigen. Mar sàu é zeulegad trema en nean, ean e chonge quentéh en en dès-ean collet. Mar huél er gùé goleit a fréh, ean hum gondan ean-memb èl ur huen séh péhani ne zoug quet fréh. Mar aboeis dehou el lonnèd, mar er chervigeant, ean hum rebreiche ag é ziaboeissance hag ag é fallanté é quevér en Eutru Doué. É bèn pléguet, ean e sel liès en doar, én ul larèt : a zoar é on deit ha de zoar é hein.
2° Ean e sel erhat doh é gonzeu hag e zevis muyoh guet Doué eit guet en dud. Ean e houér é vir er silance doh hilleih a béhedeu ; é ma en téad er vamen agen ol vinceu, hag é lah liès en inean dré er velim e zou staguet ar nehi. Ne ven mui hum chervige ag é déad nameit aveit cannein gloër ha mélodi de Zoué, eit covessat é béhedeu, rein aviseu ha scùir vad d’é nessan.
3° Ean e spi ar é ziscoharn. Mar cleu conzeu énep d’er burtæt, ean en dès poén, rac mé ma Doué offancet ; mar cleu deviseu pé lecturieu bourrus, n’ou cheleu nameit a guement ma hel pourfitein a nehai. Ean e
