Meur a vran a skrapai enn han
Ha bekai boeden anezhan. —
Oa ked he gomz peurlavaret,
Eunn tol morzol d’ean en deuz roet,
Ken a flastraz, ’vel eur melc’honen,
He dok-houarn kelkouls heg he benn.
Ha Kerarreiz, dal’ m’her gwelaz,
A skign he galon a c’hoarzaz :
— Mar chomfent holl, evel heman,
Gonid e rafent ar vro-man. —
— Ped anhe zo maro, floc’h mad ?
— Ne welan tra gand poultr ha goad.
— Ped anhe zo maro, floc’hik ?
— Setu pemp, c’houec’h, seiz, maro-mik. —
Adalek goulouig ann de,
En em gannont bete kreiste ;
Adalek kreiste bete noz,
En em gannont eneb ar Zaoz.
Ha ’nn otrou Robart lavaraz ;
— Sec’hed am euz, ia sec’hed braz !
Ken a droc’haz out-han Ar-C’hoad :
— Mar ’t euz sec’hed, potr ev da woad !
Ha Robart, pa’n deuz he glevet,
Gand ar vez tec’hi en deuz gret,
Ha war ar Zaozon e ma kouet,
Ha pemp anhe en deuz lazet.
