C’hoant en doa da wiska ar vugale gez a grene gant ar riou, rak eur goanv kalet a yoa.
Tri oant.
Ar person madelezus a lavaras d’ezo tostaat ouz an tan, hag a reas digas d’ezo bara hag eun tamm kig bennak. An daou gosa a zebras gant plijadur ; an trede avat a jome da zellet ouz e lod, laouen evel ar re-all, mes ne zebre begad.
« Petra ! eme an aotrou Person, ne zebres ket, va faotr ? »
« — Nan, Ao. Person, gwelloc’h e kavan kas an dra-ze d’am mamm a zo klanv. »
Debr atao, diodig, kaset e vezo d’ezi kehaent he devezo ezom. »
— « Nan, ne zebrin ket, me gaso an dra-ma d’am mam zo klanv.» Hag e teue an daelou e daoulagad ar bugel pa lavare ar c’homzou-ze.
— « Bez dinec’h, va faotrig mat, da vamm ne vanko netra d’ezi, a lavaras an Ao. Person ; hogen, kred ac’hanon, debr, rak naon e tlees kaout. »
— « Ya, naon am eus, mes mammig eo a zo klanv. »
— « Ac’hanta ! debr ’ta neuze ?… Sell, setu aze bara ha kig, n’eus forz pegement, da gas d’ezi ; mes me fell d’in e tebrfes. »
— « Mat, neuze, Ao. Person, me a zebro va bara er seac’h, hag a gaso ar c’hig d’am mamm. »
Eun aotrou pinvidik bras a c’halvas d’e di, epad eur gernez, eun ugent paotr bennak eus an tiez paoura, hag e lavaras d’ezo : « Eur bara a zo er baner ze evit pep hini ac’hanoc’h. Deuit bemdez da gerc’hat unan henvel keit ha ma plijo da Zoue kastiza ac’hanomp dre ar walen-ma. »
Ar baotred a oe mall ganto sailha war ar bara. Pep hini a gemeras an tamm a gave d’ezan oa ar brasa, hag i ac’hano, hep tenna o zok na lavaret « Bennoz Doue » d’o madoberour.
Unan hepken, Fanchig ar Munud, guisket paour, kempen evelato, a yoa chomet sioulik a gostez. Po doe ar re-all great o dibab ez eas da gemeret e vara. An hini bihanna oa, sklear eo. Goude ze e saludas an den karantezus, e pokas gant doujans d’e zourn, hag ac’hano war-eün d’ar gear.
An holl vugale a zistroas adarre antronoz, hag a yeas d’ezi gant kement a diz. Ar c’hez bihan Fanchig na jomas gantan nemet eur bara an hanter bihannoc’h eget hini ar re-all.
En em gavet er gear, ar paotr a roas ar bara d’e vamm, hag
