Ar bleiz glapezen en em lakaas adarre dindan ar gavell.
— « Brema ’vat, ejen, e c’houzout petra ez peus da ober : lezel hennez aze ! Me ya da bignat war siminal an ti zo du-hont, da c’hervel an dud da zont da ober e stal d’ar bleiz. Alanig, pignet war an ti, a youc’he :
« Aze ema ar bleiz er griped, it buhan d’hen laza. »
An dud a yeas gant o ferc’hjer houarn. Ar bleiz ne oe ket lazet, mes brevet e oe e gorf ha broustet e ziwesker outan. Brao d’ezan c’hoaz pa en devoa gellet miret e dammig buez goude beza bet ken tost d’ar maro.
Eur pennad mat goude, ar bleiz — bet meur a zervez hep mont kalz eus e lojeiz, — en em gavas gant al louarn, a zouge diou pe deir yar en e c’hinou.
— « Ro d’in lod da vihana, eme ’r bleiz : pell ’zo n’em eus bet tamm ! »
Unan a oe roet d’ezan.
— « Brema, mar peus c’hoant da gaout muioc’h, deus ganen-me ember, hag ez aimp hon daou da welet eur glud bennak. »
— « Mont a-walc’h a rin ! » eme ar bleiz.
Hag i dao o daou dioc’h an nor.
Alanig a yeas er glud da genta, hag a zigasas gantan ar pez a c’helle. Ar bleiz d’e dro a ziskennas, termi a rankas evit hen ober evelato, rak an toull a yoa moanik. Kerkent ha ma’z eas war ar glud, houma a dorras, hag ar paour kez bleiz a gouezas e kraou ar pen-moc’h lard a yoa dindan.
Alanig, pa glevas an trouz, a bignas en eur c’hoarzin gwalc’h e galon, war siminal an ti.
— « Aze, emezan, ema ar bleiz o laza ar pen-moc’h lard. »
Buhan ha buhan ez ejod da welet. Ar bleiz ne oe ket lazet, mes eur roustad bazadou en devoa bet ken e save ar moged dioutan.
Dem goude, al louarn, ha n’en doa bet tamm ebet pell a yoa, a welas o tont gant an hent daou zen gant eur c’harrad pesked.
Ne oe ket pell oc’h ober e zonj.
Gourvez a eure war lez an hent bras, en eur ober ar maro bihan.
