Deomp, mamm, eus da gambr ni a welo an elez o tremen. »
Gant ar mall bras en deus da welet ar sperejou eürus, setu ar bugel o kerzet war-zu an ti ; hogen, gant aon na zigouesche ket araok ehan ar c’hleier da zini, e ped e dud da vont buanoc’h ; hag int-i, ken eürus o welet ar vuez o lugerni en e zaoulagad, a asten o divesker evit digouezout kentoc’h.
— « Va zad, dougen ac’hanoun, pe e vezimp divezat. »
Hag an tad, oc’h e lakaat war e vreac’h, a gerz, a gerz buan ; hogen, daoust da-ze, e oa ehanet ar c’hleier da zini pa zigoueschont dirak prenestr an uhel.
— « Va zad, daoust hag eat eo ar c’hleier ebiou a benn brenna ? »
— « An elez, va mab, a ya buan, hag an iliz a zo tost : eat int dreist hor pennou. »
— « Mad, va zad, tosta va gwele oc’h ar prenestr ; me fell d’in o gwelet o tizrei. »
Hag ar vamm da ziwiska ar paotr, endra ma ra an tad al labour merket d’ezan gant e vab. Siouaz ! eat eo buan al levenez ebiou d’ezo ; an derzien a zo krog adarre er paotr kaez ; krena ’ra ken na strak e zent an eil oc’h egile, riou en deus.
Deuet eo an noz. Alteri a ra ar paotrig paour. « Ar c’hleier… an elez… Mabig Jezuz… mervel !… Va mamm… ar c’hleier… dizrei !… trouz !… Dizav ac’hanoun, va zadig, ma welin ar c’hleier… »
Kollet gante ar fizianz vat o doa bet, an tad hag ar vamm a c’hed an deiz gant kalz a enkrez, o lavaret e teuy marteze an alter da derri.
Nag hir e oe an noz !!!
