Eur bourc’hiz en doa eur merour. Ar merour-ma n’oa ket gant ar re warlerc’h o paea e ferm ; e di a yoa urzet mat. Ar vugale, ar mitisien, a yoa boazet da heulia gourc’hemennou ar mestr. D’eun dervez sadorn en em gav ar merour-ma gant e aotrou.
Setu ama ar gaoz a zavas ganto :
An aotrou. — Da beleac’h ez it varc’hoaz ?
Ar merour. — D’an oferen.
An aotrou. — Gwelloc’h e ve d’eoc’h labourat.
Ar merour. — Aotrou, d’ar zul ne labouran morse.
An aotrou. — Eun diot oc’h.
Ar merour. — Ken diot evel a gerot me a gar ar relijion, hag e fell d’in he heulia.
An aotrou. — Ar veleien eo a ra d’eoc’h beza diot evelse. Lakeat o deus ac’hanoc’h da gredi ez eus tri ferson e Doue.
Ar merour. — Gwir eo, kredi a ran kement-se.
An aotrou. — Ma ve lavaret d’eoc’h ez eus eun Doue ne lavaran ket e ve diot eun den o kredi kement-se. Mes pa lavaront e zo tri ferson e Doue, penaos o c’hredi ? Ha bet int betek ar baradoz o welet ?
Ar merour. — Pa deu eun den da glemm gant ar boan benn, e ve lavaret d’ezan e teu ar boan eus ar bruched ; piou a zo bet eno ?
An aotrou. — Eur studi a ve great war gement-se.
Ar merour. — An aotrou Person en deus great studi ive.
An aotrou. — Ar vedisined a oar parea ar c’hlenvejou, ha mat a ra an dud selaou anezo.
Ar merour. — Gwir eo ; mes me a gav mat ive heu-
