— Ro d’emp peb a hini, Jojo ! eme Bilzig.
— Tôl d’ê peb a hini, a grias Oulier da Jojo, peb a hini !
— Dal !
Ha Jojo a stlapas eur vozad da Vilzig. Roet a zo bet d’ê ive eun toullad spezard, ha da Vadalen eur c’hodellad kastrilhez. Hag holl evurus, ankouaet gante o laeronsi, ha trefuet, krial a rênt, ha c’hoarzin ha skrijal ! Kement ha ker bihan, ken ma deuas ar zakrist koz, hanter bouar koulskoude, d’o c’hlevet. Heman a oa deut d’ar presbital, da ober petra ?… kent mont da zon an Angelus. Na padal ma welas ar bôtred el liorz, hag hen da grial, diwar-bouez e benn :
— Al laer ! al laer !
Eun troad skubellenn en eun dorn, eun dreujenn gôl en egile, hag hen d’ar bôtred, d’al laeron.
Ar re-man a oa skanv o zreid. Houp ! Eul lamm, ha d’an traon eus ar weenn, eul lamm all, ha, dreist ar voger, pe a-dreuz ar c’harz, er-mêz al liorz. Ha da redek !…
Darn anê evelkent an neus tiet ar zakrist. Piou ?… ar re gablus ?… Ya marteze… Bilzig hag e drikon.
Pa weljont ar zakrist, eun troc’had baz gantan en pep dorn hag hen o youc’hal forz e vuhe : « Al laer ! » an tri vugel spontet a deuas da glask skoazell ha repu digant o breur Bilzig, aon d’ê. Ha Bilzig hualet, sparlet gante, a chomas eno, sonnet dirak ar zakrist. Ha ! ma vije bet e-unan !… Ya, met n’oa ket e-unan.
Chom a eure ’ta Bilzig gant e vreur hag e ziou c’hoar, ha, pa lakaas ar zakrist e zorn d’ean war e skoa, na troad na dorn ne finvas.
— Ac’hanta ’ta, marmoujen ! mic’hieien ! boued ar gounnar !…
O fevar int aet gant ar zakrist.
— N’eo ket me ! n’eo ket me ! a valbouzenne Bilzig.
— Hen ! hen ! hen ! a c’hlaourenne an tri all.
Pevar maltoutier a oa o c’hoari pilpot, ’hed moger ar vered, dirak dor-dal ar presbital. Pa glevjont ar zakrist o krial : « Al
