Kerz, pôtr…, red d’ar c’hastell !… Eur mevel buan da glask ar medesin, ha daou da zougen va bugelig beteg ar gêr.
Bilzig en eur redadenn ac’h ês d’ar c’hastell : grêt an neus e gefridi. Douget eo bet an dimezell d’ar c’hastell, lakaet en he gwele. Erru al louzaouer. Dispaket an dorn hag ar biz.
An itron a lavaras d’ean penôs Bilzig an nevoa ledanêt ar gouli, sunet ar gwad ha liammet d’ei he brec’h.
— Pelec’h eman ar gwaz-ze ? eme al louzaouer.
Bilzig gant an tri all a oa er-mêz, er porz, o c’hortoz, a-rôk mont d’ar gêr, goût an doare. Klasket ha kavet eo bet Bilzig.
— Te eo ar pôtr ac’h eus digoret ar gouli, sunet ar gwad ha liammet ar brec’h-ze ?
— Ya, ya, eme Bilzig, — aon d’ean, ken a grene, dirag ar bugelig ken gwenn ha linseliou he gwele : aon d’ean ? marteze, marteze… ive dirag an den koz barvek — Ya, ya, me, eo, ôtrou, me…
— En gwirione — hag e zorn a oa war benn ar pôtr — heman eo an hini an neus savetaet buhe ho merc’h, itron. Anez han… Sunet an neus ar bulum. Gwelet : an dorn ne goenv ken, ar vrec’h eus an ilin beteg ar skoa a zo digoenv… A-benn eun nebeud devejou, ho merc’h, itron, a vo yac’h-pesk.
Bilzig, pa glevas kement-se, a ziskennas eus ar gambr, ha gant e vreur hag e c’hoarezed, hag hen d’ar chapel da gemer e veüt hag e wial.
— Arabad eo koll an nord, a lavarfe Saïg ! eme Bilzig d’ean e-unan en eur vousc’hoarzin. Koll ar beüt !
Erru an abardae. Izabel er gêr inouet he-unan a jale, nec’het.
— Pelec’h eo chomet ar vugale ?… Petra a zo c’hoarveet gante ?
Pa errujont er gêr, noz tenval anei, skandalet Bilzig, skandalet Madelen.
— Na pelec’h oc’h bet daleet ?… hag abalamour da betra ?… Noz eo ha pell zo… C’houi ’oar ervad koulskoude penôs ne garan ket ho kwelet o redek, pa ve deut an noz.
Madelen he deus kontet d’he mamm an doare penn-da-benn.
