Ozac’h Castel-Pol
Me ’m eus choazet eur vestrezic ha na eo ket euz a bell,
Ha pinvidic ez eo ive, — a Bloneri[1], en Castel.
Coantic, coantic ma mestrès, tort adren ha tort arog :
Mar be arc’hant ’wit ar bosso, me a dalc’ho mad d’ar c’hrog.
Knta gwech e comzis outhi, ma zad-caër a laras d’in ;
— Arsa eta, denic iaouanc, poënt awalc’h ê d’ac’h dimin.
Me a denno ann embanno ’n offern-bred, ’n offern-veure,
Ha c’hui, mab-caër, emezhan, ’c’h ei da Gastel, d’wit ho re.
Na pa oan-me en Castel-Pol, tennet m’embanno ganin,
Me o sellet ma vourzigen, am boa c’hoaz gwerz dijuni.
Me a gane, a c’huibane, ma c’halonic a oa gê,
N’ zonje ket en dristidigès arruje gant-han goude.
Pa oan arru ’bars an ilis, ewit beza eureujet,
Me ’clewed eur picol manac’h o commans da latined ;
Me ’clewed eur picol manac’h o commans da latinad
Ma lavare dre he latin a oa hen a oa ann tad...
Ma lacajen coat en awel, nerz awalc’h am boa em brec’h,
’Wit flamma ar picol manac’h, eun all ganthan, hep caout bec’h.
Ann noz kenta gouskis ganthi, hi o lâret d’in: « Jann gêz,
Na zao te prim deuz ta wele, da glasc d’in amiegès !
Me o tapoud crog em brago hac o commans da redec :
’Lec’h mont da di ’n amiegès, da di ’r c’hure c’h on bet êt.
Me a oa eur pôtric iaouanc, na wien ket ann doare,
’Lec’h mont da di ’n amiegès, oan êt da di ar c’hure.
Pa oan arru ’n ti ar c’hure, contet ma rèzon ganin,
En eur ober goabr ac’hanon, ar c’hure a lavar din :
— « Na petra? mab-gast, glaourennec, na mar ’man la vroeg en poan,
Na eo ket da glasc bêleien a oa dit-te dont, dogan ! »
Ha me o vont d’ar gêr neuze, cazi ’vel eun den follet,
cregi en eur picol baz, en aviz pilad ma groeg.
Mes pa oan o vont d’hi filad, tigwezas he zad, he mamm :
— « Petra ! emezhe, den barbar, ha na teus ket a estlam ?
Petra ! emezhe, den barbar, ha na teus ket a estlam ?
Ha n’as-pe ket grêt ar bugel, euz hen genel hi deus poan !
- ↑ Plonéri est un nom imaginaire.