Levr trede - Chap. V.

Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)

Imitation ar Verc’hes Vari

troet gant G*** L*** (Guillaume Le Lez).
Victor Guilmer, 1836  (p. 257-259)

CHABIST V.

Ne dleer qet en em estoni nас en em disconcerti evit santout dic’hout evit ar souffrançou.

Ar Servicher.

En em adressi a ran deoc’h, ô Guerc’hes santel ! en droublien e pehini em zaul ar guël eus ar groas. Santout a ran ennon va-hunan un dic’hout vras meurbet evit ar souffranç. An disposition-se a ra din crena.

Mari.

Va mab, an dic’hout naturel evit ar groas n’ho rent qet criminel dirac Doue. Beza e zeo memes eur sujet a verit, mar chomit atao soumettet d’e volontes.

Pa lavarer penaus ar Sænt a garie ar souffrançou, ne ententer qet ho c’harient naturelamant. Enno an den a hirvoude, ar c’hristen en em rejouisse. Ho santimant naturel a resiste, щæs ar religion a driomphe eus an natur.

Ha sonjal a rit-hu penaus va c’halon ne santas qet betec ar beo, poaniou va mab, e varo var ar c’halvar ?

M’ar deo pep mam sansibl oc’h er poaniou a andur he c’hrouadur, peguement e tleas er beza mam Jesus, pa er guële accablet a dourmanchou hac a zismeganç.

Ret eo beza caret Jesus qement ha m’er c’haren, evit compren peguer cruel e voue ar glac’har eus va ene.

Jesus e-unan, er jardin Olives, a læsas e galon da santout aon rac an tourmanchou hac ar maro. Ne falvezas qet dezan e teuje e zivinite, pehini a roe d’e souffrançou eur merit infinit, da denna digantan ar santimant eus ar memes tourmanchou.

Va mab, nemet n’ho pezo en hoc’h afflictionou qen bolontes nemet bolontes Doue, n’en em droublit qet eus ar pes a basse ennoc’h en despet deoc’h.

Pa erru memes ganeoc’h senti ous ar vivacite naturel, n’en em zigourachit qet, peautramant e c’hajoutfac’h eur faut-all d’hoc’h impatiantet.

Un ourgouil secret eo en em droubli abalamour ne zoar qet parfæt. Fæbl oc’h, ha Doue a anaves ho sempladures. Un den oc’h, ha non pas un æl.

An den ne all qet passeal e vues eb ober eur faut benac, da viana eur faut dister benac, peguement benac ne ve hini e particulier a guement ne alfe ha ne dleffe evita.

N’oc’h qet bet concevet eb pec’het ebet, eveldon-me, na parconseqant delivret dioc’h pep panchant d’an drouc, na dioc’h an oll sempladurezou naturel d’an den.

Pa echapp diganeoc’h eur c’hlem benac, goulennit dioc’h-tu pardon anezan oc’h Doue, promettit dezan e taulot muioc’h a eves. Implorit evit-se sicour e c’hraç, hac antreit adarre e peoc’h, o redoubli a zourci da veilla varnoc’h oc’h-unan.

Eur faut, pe seurt benac e ve, ne all beza guëlloc’h reparet eguet dre an humiliation a receo anezan an hini er c’hommet.

Pa viot en èe, va mab, hac e compagnunes ar sænt, neuse e viot ebqen en impossibilite da bec’hi.

Ar Servicher.

O Rouanes eus ar sænt ! peur e teuyo ar moment eurus-se ! Peur e vizien-me delivret dioc’h an aon da offansi va Doue, aon qer calet evit eur galon pehini er c’har !

Deut, da viana, mam a c’hraç hac a visericord, deut da souten ha da sicour ho servicher. Grit evidon, eus ho protection buissant, evel un difen a enep adversourien va silvidigues.