Mont d’an endalc’had

Levr Quenta - Chap. XXVIII.

Eus Wikimammenn
Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant G*** L*** (Guillaume Le Lez).
Victor Guilmer, 1836  (p. 108-112)


CHABIST XXVIII.
Ar fizianç e Doue. En em abandoni d'e Brovidanç.


Ar fizianç e Doue a so unan eus ar brassa henoriou a oufemp da renta d’e berfectionou. Sulvui eo general, sulvui eo henorabl dezan.

Dre ar fizianç-se en anavezomp evit un Doue pehini a ell qement a fell dezan, hac eus a behini ar volontes vad a so ingal d’e c’hallout.

Bez e zeo ar voyen necesser evit obten digant Doue an oll graçou.

Mari e deus roet deomp meur a exempl eus ar vertus-ma.

An hini e deus roet deomp o lezel gant Doue ar sourci eus he reputation, a so remerqabl bras.

Joseph, pehini a yoa roet dezi evit pried hac evit gardien eus he virginite, a gonceo eur soupçon disavantachus a Vari, pa zougue hor Salvar, hac a sonch he c’huitaat.

Mari ne zisques chagrin ebet a guemen-se : leun a fizianç e Doue, e c’hortos gant soumission ar moment eus e brovidanç.

Ar moment-se, en effet, a erru. Un eal a zisqen eus an èn da gaout Sant Joseph hac a lavar dezan : Joseph, mab David, n’ho pezet qet a aon da zerc’hel mad da Vari ho pried ; car ar pes a zoug a so œuvr ar Speret-Santel.

Dre guement-se Joseph a so tennet a boan, ha leun a veneration hac a respet evit Mari, o chom bepret fidel dezi.

Dre guement-ma e velit, o ene christen ! peguement eo avantajus fiziout e Doue ha lacat etre e zaouarn ar sourci ac’hanomp.

D’ar, fizianç e Doue eo promettet ar gliz eus an èn hac an danvez eus an douar, avantachou ar bed-ma ha madou an eternite.

An[1] nep en em harp var eur vrec’h marvel, a vezo henvel oc’h ar brug pehini a bouls en douar sauvach. Ar sec’hor a vezo e bartach.

Mæs an hini a laca e fizianç en Autrou-Doue, hac a ra e souten anezan, a vezo henvel oc’h unan eus ar plant mad-se pere a bouls var bord au dour.

E deillou, en abri dioc’h pep avel fall, a gonservo ho glasder hac a broduo bepret froues.

Pep tra a zoug ac’hanomp d’ar fizianç ; madeles Doue, e buissanç, e bromessaou, e fidelite, an auaoudegues en deus eus hon ezomou, hor sempladures hon-unan, hac an experianç a rear bemdes eus a nebeut a c’halloud an dud ha memes eus ho zreitouriach.

Ho pet eta recours d’e brovidanç en oc’h oll boaniou, pe seurt bennac e vent.

En em glem a rit ne ro qet ho Toue deoc’h a zicour en hoc’h affliction ; mæs evit er rei deoc’h, e c’hortos e tigasfe ho fizianç ac’hanoc’h e c’hars e dreid, evit er goulen digantan.

Gouzout a ra, a dra certen, ar stad trist e pehini en em gavit : ma na barlant ountan ho fizianç, e rayo ar memes tra evel pa n’er gouefe qet.

En em lezel a rit da veza troublet ha digouraget, evel pa na ve Doue ebet.

Allas ! alies en em izigner, en em remuer, en em chagriner, epad ma tigasfe ar peoc’h en ene, un act a fizianç e Doue.

En ho tangerou, en ho touetançou, en ho chagrinou, qemerit precautionou, impligit moyenou, goulennit avizou ; mæs, arauc tout, ra vezo Doue ho qenta esperanç.

An dud n’o deus a bouvoar, a sclerigen, a volontes d’ho sicour, nemet e qement a ma ro Doue dezo.

Nemet ne vezo na re vras na re vian hor fizianç e Doue, nemet n’hor bezo na presomption na disesper, mæs eur fizianç reglet mad, Doue ne vanco qet da accordi deomp hon ezomou.

Evel ma zeo fæbl an den dreizan e-unan, er memes tra e teu crèn dre Zoue, e pehini e en em fiz.

An accidant en deus ho privet eus ar yec’het n’en deus qet sempleat puissanç Doue, pehini ebqen a ell e renta deoc’h.

Ar maro en deas lamet diganeoc’h un den pehini a yoa oc’h oll souten ; mæs n’oc’h eus qet collet an Doue pehini a inspire an den se da guemeret interest evidoc’h.

Ma carfemp ober reflexion e velfemp penaus sicour Doue n’en deus manqet deomp, nemet pa omp en em rentet indign anezan, dre hor manq a fizianç en e brovidanç a dad en hon andret.

Ar Verc’hes Vari e devoa abandonet he reputation, eb en em droubli, da brovidanç he Doue, ha Doue a zigassas un eal eus an èn evit pourvei d’he reputation, e speret Sant Joseph.

Imitomp eta ar Verc’hes, o ene fidel ! En hor malheur, en em abandonomp, etre daouarn Doue hon tad.



  1. Jer. 17. 5.